تاثیر پودر جلبک اسپیرولینا (spirulina platensis) بر رشد، رنگ پذیری و سطح اکسیداسیون قزل آلای رنگین کمان oncorhynchus mykiss))

هدف اصلی این مطالعه بررسی اثر جیره هایی حاوی 0، 5/2، 5، 5/7 و 10% پودر جلبک اسپیرولینا (spirulina platensis) و 50 میلی گرم آستاگزانتین مصنوعی در کیلوگرم جیره بر عملکرد رشدی، رنگ پذیری و سطح اکسیداسیون چربی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) می باشد. از این رو یک آزمایش کاملاٌ تصادفی با شش تیمار و سه تکرار طراحی شد. 216 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن اولیه 8 ± 101 گرم در 18 تانک آزمایشی تقسیم شدند. طول دوره پرورش 10 هفته بود. اضافه نمودن پودر اسپیرولینا اثر معنی داری بر پارامترهای رشدی نداشت (05/0p >). غلظت کاروتنوئید پوست و فیله با افزایش سطح جلبک در جیره، به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0p <) و اضافه نمودن 10% اسپیرولینا به عنوان یک رنگدانه طبیعی موجب بیشترین میزان ذخیره کاروتنوئید در هر دو بافت شد. بیشترین مقدار قرمزی (a*) و زردی (b*) نیز در فیله ماهیانی مشاهده شد که از 10% اسپیرولینا تغذیه کردند. در پوست بیشترین مقدار در ماهیانی مشاهده شد که از آستاگزانتین مصنوعی تغذیه نمودند. همچنین تغذیه با جیره هایی حاوی اسپیرولینا به صورت معنی داری موجب افزایش غلظت کاروتنوئید خون شد (05/0p <). آنالیز رگرسیونی نیز نشان داد که غلظت کاروتنوئید خون با پارامترهای رنگی و غلظت کاروتنوئید پوست و فیله همبستگی داشت. اضافه کردن اسپیرولینا در جیره تاثیر معنی داری بر سطح اکسیداسیون فیله نداشت (05/0p >) اما موجب کاهش سطح اکسیداسیون در خون شد (05/0p <) و اضافه نمودن 5/7% اسپیرولینا در جیره موجب کمترین میزان اکسیداسیون خون شد. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که 5/7% اسپیرولینا را می توان به عنوان میزان بهینه پودر جلبک در جیره قزل آلای رنگین کمان استفاده نمود.